من در این طبیعت زرد،
به دنبال تکه پاره‌ای،
شاید کهنه کاغذی خاکستری
می‌گردم
که سرخی خون تو را
که چه ناروا روان شد
بر پهنه‌ی آن خیابانِ نه سیاه‌تر از دل سنگشان،
فریاد کند.
۱۳۹۱ خرداد ۳۰, سه‌شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
- یک ایرانی سبز
- منم من ميهمان هر شبت ، لولي وش مغموم. منم من ، سنگ تيپا خورده ي رنجور. منم ، دشنام پست آفرينش ، نغمه ي نا جور.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر